Hræsni

Maður minnir sig á það á hverjum degi hversu miklir hræsnarar við erum.  Bara ein lítil frétt.  Bandaríkin fóru í stríð gegn hinu vonda Írak.  Þar átti að vera hin mesta harðstjórn.  Ég held samt viðbjóðurinn í Sadi Arabíu verði aldrei upprættur.  Í Sadi Arabíu gilda Sharía lög.  Afbökuð lög Kóransins, sem eru sennilega hvergi eins almenn og í Sadí-arabíu.  Bestu vinir Bandaríkjanna eru bara villimenn.  Hjá Sadam Hússein ríkti einræði, en hann hélt þó niður trúarofstæki.  Það kom mér eiginlega ekkert á óvart þegar það fréttist að réttindi kvenna í Írak hafa gjörsamlega horfið eftir að Sadam var steypt.  Hjá Hussein var menntunarstig hátt og konur höfðu það hvergi betra í miðausturlöndum.  Í Sadi-arabíu og dvergríkjunum við Persaflóa ríkir trúarofstæki og viðbjóður.  Ég hef m.a fengið að heyra þó nokkrar sögur frá Íslendingum sem hafa horft upp á aftökur í Jedda.

 

Myndir á leiðinni

Nú ætti myndavesen að vera úr sögunni. Það hefur komið í ljós að myndakortið var smitað af vírus. Tælenskum tölvuvírus sem enginn treysti sér til að lækna fyrr en ég hitti gaurinn í Pixslum. Hann fór í Makkann sinn og lagaði þetta. Vonandi getur maður sett inn kröftugar myndir eins og þessa. Þarna eru sterkustu menn landsins sem voru staddir á Íslandsmóti Metal í bekkpressu fyrir skemmstu.

Föstudagurinn langi

Það er gott að vera þreyttur.  Byrjaði um morguninn við sundin blá.  Þurfti að vinna morgunvakt, sem var sagt að ég skuldaði.  Um kvöldið ætlaði ég að taka þátt í stóru skákmóti á Litla Hrauni, en ég ætlaði að afboða mig vegna anna, en Arnar Skákmógúll fékk mig til að vera með, enda höfðu nokkrir skákmeistarar dottið af skaftinu.  Mótið var til heiðurs ungum Víking  sem næstu daga mun útskrifast úr betrunarvistinni nýr maður.  Meira að segja nýr skákmaður, því hann er grjótharður skákmaður líka, eins og hinir gaurarnir.  Virkilegir naglar við skákborðið og allt saman voru þetta helmassaðir náungar, sem taka vel yfir eigin líkamsþyngd í bekkpressu.  Meðal gesta á mótinu, voru m.a Hendrik Danielsen stórmeistari sem sigraði mótið.  Það kom mér vissulega á óvart hversu marga maður þekkti á staðnum.  Á heimleiðinni ákvað ég að kíkja á aðalfund Kraftlyftingasamband Íslands í Laugardal.  Ég kom að sjálfsögðu klukkutíma of seint og settist á næstaftasta bekk.  Ég hafði því miður ekki atkvæðisrétt því ég var ekki til í að greiða félagsgjöld í mínu gamla félagi, ef ég síðan má ekki keppa eða starfa við mót hjá öðru félagi.  En ákvæði þess efnis var samþykkt á fundinum.  Það kom mér á óvart hversu fáa ég þekkti á þessum fundi ólíkt hversu marga ég þekkti í Grjótinu fyrr um daginn.  Það var líka ljóst að fundargestir tækju fæstir eigin þyngd í bekkpressu, þótt auðvitað hefði mátt finna undantekningar á því.  Síðustu ár hef ég mætt sem áheyrnarfulltrúi á aðalþingið, en að þessu sinni þekkti ég fæsta.  Flestir af gömlu félögunum eru hins vegar farnir í annað samband og því var enginn andstaða við ákveðnar lagabreytingar.  Sérstaklega finnst mér skrítið að hið nýja félag ætlar að meina sínum félögum að keppa á mótum hjá hinum tveim samböndunum.  Í sjálfu sér botna ég ekkert í þessu rugli lengur.  Var ekki á landinu þegar Kraft klofnaði í annað sinn síðasta haust.  Ég veit að ég er ekki einn um að klóra mér í hausnum yfir þessu öllu saman.  Kannski eiga kraftamenn á Íslandi aldrei eftir að sameinast aftur, því sennilega er klofningurinn orðinn svo djúpstæður.  

Gamla myndin

Refskák

Ég hef bara verið pínu down yfir ástandinu í þjóðfélaginu.  Allir eru að svíkja alla.  Menn fá heilu hnífasettin í bakið og þjóðfélagið er gegnsýrt af spillingu.  Nýlega birtust hér á klakanum tvær japanskar ekkjur.  Fyrst kom Yoko til að sýna okkur friðarsúluna síðasta haust og sama dag sprakk borgarstjórnarmeirihluti framsóknar og íhalds.  Núna fyrir nokkrum dögum kom ekkja Bobby Fischers til Íslands og þann daginn sprakk Rei-meirihlutinn í tætlur, þegar Guðfaðir meirihlutans fékk boð um Borgarstjórastólinn.  Sagt var að Garðar Sverrisson og Miako hefðu stolist til að jarða meistara Fischer án þess að vinir hans á Íslandi hefðu hugmynd um það.   Vinir og ættingjar Fischers urðu auðvitað æfir.  Gæti hugsast að Garðar Sverris og Miako hafi verið að uppfylla síðustu óskir meistarans um hverjir mættu mæta í jarðarförina.  Ættingjar Fischers fengu sér lögfræðing á Íslandi og gat ég ekki séð betur en hann væri enginn annar en Guðjón Ólafur Þverslaufa, maðurinn sem hrakti Björn Inga úr Framsókn.  Guðjón Ólafur sendi bréfið sem kom öllu af stað og mætti síðan í Silfur Egils með heilt hnífasett í bakinu.  Hann ásakaði m.a þá Björn Inga og Óskar Bergsson um að ganga í Boss-jakkafötum á kostnað kjördæmisráðs Framsóknarflokksins.  Hvað í andskotanum skiptir það mig máli?  Ef nokkrar skyrtur og bindi eru spilling, hvað er þá spilling?  Var það ekki engillinn hann Guðjón sem var formaður allsherjarnefndar alþingis, þegar tengdadóttir umhverfisráðherra fékk ríkisborgararétt eftir nokkrar vikur á Íslandi.  Það var spilling og ég man að ég gekk um gólf froðufellandi af reiði yfir gjörningi þessum og strikaði m.a Guðrúnu Ögmundsdóttir út af lista Samfylkingarinnar í síðustu alþingiskosningum.  Skipti þá engu máli, þótt hún  væri í heiðurssætinu á lista Samfylkingarinnar.  Guðjón Ólafur lét ekki blaðamenn ná í sig í nokkra daga og á endanum voru allir búnir að gleyma Jónínumálinu.   Ég hefði viljað að Guðjón hefði verið minntur á þennan gjörning í dag, þegar hann hefur nú hrakið Björn Inga úr pólitíkinni.  Það skal taka fram að ég held að tengdadóttir ráðherrans og ráðherrann sjálfur hafi ekki átt skilið fjölmiðlafárið sem geisaði eftir þessa makalausu afgreiðslu, en allt var þetta hnífamanninum að kenna.  Hnífamálið hafði síðan óbein áhrif inn í borgarstjórnina, þegar Villi Volgi Bjór og Ólafur tækifærissinni ákváðu að ræna völdum í borginni.  Var þetta bara ekki bara ekki nótt hinna löngu hnífa.  Já í refskák stjórnmálanna er öllum brögðum beitt og traust og trúnaður eru marklaus orðagjálfur í munni spilltra stjórnmálamanna.  Ég vil samt óska nýjum borgarstjórnarmeirihluta og nýjum borgarstjóra til hamingju með nýja embættið.  Ég hitti Ólaf Magnússon árið 2000 útí í Sarasóta í Florida.  Þar var ég staddur ásamt Narfa bróður og Jóa Johnsen skemmtiferð, en Jóhann var þar vegna mikillar fræðsluráðstefnu með öðrum læknum.  Við Narfi ákváðum að kíkja í heimsókn.  Ólafur var þá hinn hressasti og þannig vil ég muna eftir honum.   

Næsti Íslandsvinur

Það er ekki sem verst að fá Garry Kasparov næst.  Nú, af hverju segi ég það.  Nú vegna þess að hann er orðinn mjög óvinsæll í Rússlandi í dag hjá stjórnvöldum NOTA BENE.  Rússneskir kjósendur kjósa líka oft einræðisherra yfir sig, eins og vinsældir Pútins leiða í ljós.  Ég held að framtíð  Kasparov sé best borgið á Íslandi.  

Fischer elskaður á Íslandi sem skákmaður

Viðeigandi

Mér finnst það viðeigandi að skákmeistarinn Bobby Fischer hafi verið jarðaður í kyrrþey.  Samkvæmt fréttum mbl.is var það að ósk hans sjálfs.  Eftir 1972 hvarf hann að mestu og birtist ekki aftur fyrr, en árið 1992.  Síðan hverfur hann aftur inn í einsemdina og það er ekki fyrr en árið 2005, sem Japanir sendu hann í fangelsi, að hann birtist aftur.  Að hann skuli síðan hafa endað líf sitt upp í Espigerði í Reykjavík er auðvitað mjög dapurlegt.  Í Espigerði var áður fyrr uppeldisstöð margra skákmanna, m.a bjuggu þar Róbert Lagerman Harðarson, Björgvin Jónsson og Masterinn sjálfur.  Að mínu mati hefðu Þingvellir ekki komið til greina, sem hinsti staður.  En sjálfur hefði ég valið Lagafellskirkjugarð.  Ég segi þetta nú bara, vegna þess að þar liggur annað stórmenni, sjálfur Jón Páll Sigmarsson.  Þangað á ég ennþá eftir að koma.  Hér má lesa ágæti grein um skákmeistarann, m.a nokkrar mótstöflur frá síðari hluta ferilsins.  Þar má sjá hversu mikil yfirburðarmaður Fischer var á sínum tíma.

Greinin hér: 

Fischer jarðsettur í kyrrþey

Fischer

Deyr fé,

deyja frændur,

deyr sjálfur ið sama.

En orðstír

deyr aldregi

hveim er sér góðan getur.

Til hamingju!

Hann Davíð okkar á afmæli í dag.  Hann er hvorki meira né minna en sextugur í dag.  Einn mesti stjórnmálamaður síðustu aldar ætlar að bjóða okkur í Ráðhúsið í dag milli klukkan 17.00-19.00.  Ég ætti að geta mætt til að samfagna foringjanum.  Ég og Siggi Rúnar mætum og fáum okkur kaffi og kleinur.  Vonandi hittum við mikið af skemmtilegu fólki í afmælinu.  Ég verð að viðurkenna að ég sakna karlsins mikið úr íslenskum stjórnmálum.  En sem betur fer þá fáum við að sjá karlinn í afkomanda hans, en sonur hans Þorsteinn er farinn að líkjast karlinum með hverju árinu.  Ég man alltaf þegar ég ræddi við Baldur Hermannsson félaga minn og ég spurði hann um möguleikann á því að klóna Davíð, til að hér héldist endalaus stöðuleiki.  Hann sagði að það væri auðvitað draumurinn, en fyrst þyrfti að styrkja Kára Stefánsson & Íslenska erfðargreiningu til að draumurinn gæti ræst.  Annars er ástæðulaust að vera með einhverja draumóra, því sonur Davíðs er mjög efnilegur og tekur vonandi við krúnunni einn daginn.  Þess vegna þurftum við Sjálfstæðismenn að koma honum á þing sem allra fyrst.  Best væri að byrja fyrir norðan og því fundum við handa honum gott dómaraembætti, meðan hann væri að kynnast norðlendingum og norðlendingar honum.  Annars leiddist mér þessar árásir niðurrifsaflana af vinstri kantinum á ráðningu Þorsteins.  Tökum sem dæmi Pétur Hafstein sem mótmælti ráðningunni harðlega.  Er hann alveg búinn að gleyma sjálfur þegar hann hóf sinn feril.  Árið 1981 var hann skipaður sýslumaður á Ísafirði, af Friðjóni Þórðarsyni þáverandi ráðherra sjálfstæðiflokksins.  Pétur Hafstein var sonur Jóhans Hafstein fyrrum formanns Sjálfsóðísflokksins.  Umdeild á sinum tíma?  Já, svo er sagt

Til umhugsunar

Hvað er eiginlega að gerast í þessu þjóðfélagi okkar?  Við sem erum hlynntir ofurlítilli fjölmenningu erum gífurlega óhress með þessi glæpagengi sem hingað hafa komið á síðustu árum.  Núna hafa öll landamæri opnast innan þessa meinta Schengensvæðis og ákveðnar þjóðir geta nú valsað hér um án þess að hafa nokkuð vegabréf upp á vasann.  Fólk frá Póllandi, Tékklandi, Ungverjalandi, Slóvakíu, Slóveníu, Bosníu, Serbíu og Eystrasaltslöndunum, Eistlandi, Lettlandi og Litháen (Auk Rúmeníu & Búlgaríu).  Flest af þessu fólki er auðvitað hið besta fólk, en síðan koma eitruðu eplin.  Hvað er þetta með Litháen og glæpagengi?  Ég veit að margir vinir mínir hafa spurt að því sama.  Ég sem gamall Sovétdindill hef verið miður mín yfir þessari þróun.  Ég hef eignast marga kunningja frá þessum löndum, m.a var ég að vinna nokkrar vikur með einni ágætis konu frá Eistlandi.  Ég tel mig m.a þekkja mikið af fólki frá gömlu austur Evrópu, m.a frá Póllandi, Tékklandi og gömlu Júgoslavíu.  Flest þessara landa eru nú komin innan Schengensvæðisins, en önnur lönd standa ennþá fyrir utan, lönd eins og Rússland, Hvíta-Rússland og Úkraína.  Þessar glæpaklíkur frá Eystrasaltslöndunum koma óorði á allt það góða fólk sem hingað er komið.  Raunar koma þeir óorði á alla útlendinga.  Við viljum auðvitað enga glæpamenn hingað.  Skiptir þá engu máli hvaða þjóðar þeir eru.  Og glæpaklíkur og mafíur eru hið skelfilegasta mál.  Annars finnst mér þessi árás mannanna frá Litháen mjög dularfull.  Ég hefði haldið að þessar klíkur ættu að forðast að auglýsa sig svona með því að ráðast á lögregluna.  Núna verður þetta sennilega til þess að lögreglan á eftir að breyta verklagsreglum sínum.  Þeir munu vígvæðast og beita því sem þarf til að uppræta þessa austurmafíu og hugsanlega er það alveg hægt.  Það er t.d hægt að snú við heilu mótorhjólaklíkunum frá norðurlöndunum meðan  glæponar frá Litháen geta valsað hérna um.  Væri þá ekki bara betra að leyfa Hell Angels (Vítisenglum) að koma sér hér fyrir og þá myndu þeir hreinsa hér vel til í undirheimunum.  Að mörgu leiti gerðu þeir góða hluti á sínum tíma í Danmörku þegar þeir losuðu Baunana við glæpasamtök, eins og Bullshit.  Þeir hafa einnig haldið austurlanda mafíum í skefjum á Norðurlöndunum.  Ég held að það sé alveg hægt að stöðva þennan óþverra með óhefðbundnum leiðum.  Bjóðum bara Vítisenglanna velkomna hingað.  Það hvarflaði að mér að þessir Litháar hefðu ráðist á óeinkennisklæddu löggurnar til að vinna sig í áliti hjá glæpaforingjunum heima í Litháen.  Árásin hafi verið hluti af einhverri innvígsluathöfn hjá þeim og geri þá núna að svakalegum töffurum.  Ég vona svo sannarlega að þessum glæpónum verði vísað úr landi þegar þeir hafi afplánað sína refsingu á Litla Hrauni.  Mætti ég þá frekar biðja um Skandinavíska glæpamenn.  Hjá "vinum" mínum Baunum hafa Englar helvítis náð að vernda borgarna að vissu marki.  Man alltaf þegar ég var að skakklappast á Norrebro heilt sumar árið 1996.  Þá komst maður ekki hjá því að taka eftir Vítisenglum í hverfinu.  Ég heyrði líka á tali eldri Íslendinga sem þar bjuggu að ástandið í hverfinu hefði skánað mikið, eftir að Vítisenglar hreinsuðu út hinar klíkurnar.  Það verður allavegana að gera eitthvað róttækt í baráttunni við þetta nýja glæpahyski.

Fimm úrskurðaðir í gæsluvarðhald