Meistari

Masterinn náði að vinna 125 kg flokkinn á Íslandsmótinu í réttstöðulyftu á laugardaginn.  Árangurinn var kannski ekki eins góður og maður óskaði sér, enda hafa æfingar verið frekar stopular.  Samt gaman að fá titilinn og bikarinn sem var auðvitað glæsilegur.

Úrslit hér:

Ljóð um Masterinn hér:

Æfingablogg hér:

Þrír gamlir skákmenn tóku þátt í Íslandsmótinu á laugardaginn og svo skemmtilega vildi til að þeir urðu allri Íslandsmeistarar í sínum flokkum.  Sverri Sigurðsson (2021 eló stig) sigraði í 125 kg flokki með 310 kg, sem er Íslandsmet hjá Metal.  Gunnar Fr. Rúnarsson (2114 eló stig) sigraði í 110 kg flokki með 255 kg og Kári Elíson (2050 íslensk stig) sigraði í 82.5 kg flokki með 250 kg.  Kári hefur m.a náð mjög góðum árangri í bréfskák.  Einnig eru þeir Kári og Sverri stigaháir á Queenalice skák-servernum, en Kári er þar stigahæstur allra.

Sigurjón Ólafsson kom manna mest á óvart í mótinu.  Hann keppti í 100 kg flokki (sem betur fer fyrir Masterinn) og sett glæsilegt Íslandsmet 287.5 kg.  Bjarki fóstbróðir hans stóð sig líka vel, en tapaði naumlega fyrir Sverri Sigurðssyni. Sir-Magister átt líka endurkomu þegar hann sigraði í 82.5 kg flokki.  Myndin var ekki tekin á mótinu á Eiðistorgi um daginn, heldur var myndin tekin fyrir þrem árum á Íslandsmótinu í réttstöðu sem haldin var á sama stað!

Heim?

Leitt að heyra með Pólverjana, ef þeir þurfa að snúa heim.  Ég hef alltaf verið Póllandsvinur, enda hefur föðurfjölskylda mín haft órjúfanleg tengsl við landið.  Afi var ræðismaður Póllands á Íslandi og sonur hans tók síðan við keflinu.  Sonur hans er nú titlaður kjörræðismaður Póllands á Íslandi, en ég veit ekki hver þessi Michal Sikorski er.  Hef bara ekkert vit á þessu diplómatadæmi og segi því bara pass.

Pólverjar eru ekki verri en aðrar nágrannaþjóðir okkar og ég hef átt viðskipti við marga Pólverja, þótt ekki hafi þau verið eins umfangsmikil og viðskipti afa forðum.  Hann sagði mér oft margar sögur af Póllandsferðum sínum og hann talaði meira að segja hrafl í pólsku.  Margar sögur voru úr stríðinu og um seinni tíma samskipti Pólverja við Sovétmenn og seinna Rússa.  Einnig um samskipti Pólverja við Þjóðverja í stríðinu og seinna við Austurþýska alþýðulýðveldið.  Pólska þjóðin hefur lent í meiri hremmingum en við getum ímyndað okkur, enda liggur landið á milli tveggja af mestu herveldum sögunnar, Sovétríkjanna og Þýskalands.  Afi hafði miklar mætur á Pólverjum mig langar mikið að kynnast þeim betur.  Næsta "draumaferð" verður til Póllands.  

Auðvitað fáum við að kynnast dökku hliðinni á öllum þjóðum.  Hingað slæðast alltaf með glæpamenn og við sáum nokkra Pólverja leidda inn í réttasalinn í vikunni.  Þeir voru m.a grunaðir um hrottalega árás á samlanda sína.  Ef við td dæmum alla pólsku þjóðina út af þessum fréttamyndum, þá myndum við auðvitað vilja senda alla Pólverja heim strax.  Sendum hins vegar bara glæðamennina heim.  Hinir mega vera sem lengst.

Hópast heim til Póllands

STRÁKARNIR OKKAR III

Frábær dagur er að kveldi kominn.  Strákarnir okkar voru fyrstu verðlaunahafar Íslands í hópíþrótt á ólympíuleikum.  Eða hvað?  Ísland hefur nefnilega áður átt verðlaunahafa á Ólympíuleikum, fyrir utan handknattleik, Vilhjálms Einarssonar, Bjarna Friðrikssonar & Völu Flosadóttur.  Íslendingar áttu nefnilega gullverðlaunahafa í hópíþrótt. 

Árið 1920 vann landlið Kanada gullverðlaun í Ice Hockey á Ólympíuleikunum í Andverpen.  Megin uppistaða Kanadíska liðsins "Fálkarnir" voru Íslendingar.  Sem sagt Vestur-Íslendingar sem unnu gull undir merkjum Kanada.  Þetta er í raun mjög merkileg saga, sem mig langar að skoða betur. Aðeins einn leikmaður Winnipeg-Falcons var ekki af íslensku bergi brotinn.  Þeir hétu:

Sigurður Franklin "Frank" Fredrickson
Kristmundur N. "Chris" Friðfinnson
Magnús "Mike" Goodman
Halldór (Harold) "Slim" Haldorson
Konráð "Konnie" Johannesson
Jakob Walter "Wally" Byron
Róbert John "Bobby" Benson
Allan Charles "Huck" Woodman (Af enskum ættum)

 

Þetta var í fyrst skiptið sem keppt var í Ice Hockey á Ólympíuleikum, en deilt hefur verið um hvort keppnin hafi í raun verið sýningakeppni, þs sýningargrein eða fullgild grein.  

Fyrir nokkrum árum tilkynnti Íshokkísamband Kanada að merki Toronto Granites yrði á keppnistreyjum kanadíska landsliðsins í íshokkí á Vetrarólympíuleikunum í Salt Lake City 2002, til að minnast þess að liðið hefði fyrir hönd Kanada orðið Ólympíumeistari í íshokkíi 1924, fyrst allra liða. Eins og gefur að skilja féll þetta í grýttan jarðveg víða í Kanada, ekki síst hjá afkomendum Fálkanna og "íslenska" samfélaginu í Manitoba, sem fannst stórlega að Fálkunum vegið.  Kanadamenn unnu nefnilega keppnina einnig árið 1924, en þá var keppnin haldin í París. En vetrargreinarnar voru þá aðskildar í fyrsta sinn og fór sú keppni fram í Chamonix.

Kanadamenn unnu gullið á fyrstu fjórum Ólympíuleikum, en árið 1936 unnu hins vegar Bretar, en Kanadamenn urðu þá að sætta sig við silfrið.  Eftir Ólympíuleikana í Andverpen var byrjað að tvískipta keppninni í sumar og vetrar Ólympíuleika.  Ólympíuleikarnir í Andverpen voru þeir síðustu þar sem vetraríþróttir og sumaríþróttir voru á sömu leikum.  Þess vegna var keppt í íshokkí og skautum í apríl & maí, meðan ennþá var frekar kalt í veðri.  Mjög skemmtileg saga, sem menn ættu að kynna sér:

1. Ólympíuleikarnir

2. Grein um Fálkana

3. Fálkarnir

"Fálkarnir um alla framtíð"

Velkominn heim II

Að sjálfsögðu tölti ég í bæinn til að taka á móti strákunum okkar í dag.  Við eigum nefnilega aldrei að sleppa tækifærinu að fagna og njóta augnabliksins.  Hvert tilefnið er skiptir ekki öllu máli.  Svona góður árangur þjappar þjóðinni saman og þetta var sannarlega stórkostleg stund í miðbæ Reykjavíkur í dag.  Fleiri en einn hneyksluðust þó á því að ég skyldi hafa látið sjá mig þarna, enda átti ég að vera einhver andstæðingur handboltans.  Það er ég alls ekki, en það fór samt alltaf í taugarnar á mér öll lætin á milli leikjanna í fjögra liða úrslitunum og úrslitaleiknum sjálfum.  Maður á aldrei að byrja að fagna í miðri keppni.  Handboltinn er heldur ekki beint jaðarsport eins og ég hef stundum haldið fram.  Handboltinn var m.a vinsælasta íþróttagrein í gömlu Sovétríkjunum.  Rússland er í dag 17. milljónir ferkílómetrar.  En hvað voru Sovétríkin stór?  Þau voru risastór alveg eins og handboltinn.  Handbolti er ekki neitt rottuhlaup.  Handboltinn er alvöru karlmannaíþrótt!

Ég settist ásamt Faaborgmeistaranum á kaffihús á Lækjartorgi og við keyptum okkur einn eðalkaffi í tilefni dagsins og fylgdumst með hátíðahöldunum á Arnarhóli í hæfilegri fjarlægð.  ég pantað kaffið hjá föngulegri dömu og bað um tvo bolla af kaffi fyrir mig og félaga minn.  Please speak english sagði afgreiðsludaman.  Þetta skemmdi pínulítið daginn fyrir mér.

 

Með stöðugan kökk í hálsinum

Velkominn heim!

Reynum nú að læra af reynslunni...

Grátið af gleði

Við erum

Ísland er ekki lítið land, Ísland er stórasta ......

Íslendingar voru 319 þúsund um mitt ár

STRÁKARNIR OKKAR II

Strákarnir okkar stóðu sig vel og enduðu með silfrið.  Frábær árangur, en hins vegar ætla ég að vera örlítið fúll á móti í eina viku eða svo.  Þoli ekki að tapa og vill auðvitað alltaf að ég og mínir vinni gullið, sama í hvaða íþróttagrein um ræðir.  Gleymum því ekki að litla Ísland hefur verið í topp tíu í handboltaheiminum síðan ég fór að muna eftir mér.  Man t.d eftir mér í bíl árið 1975, þegar Siggi Sig var að lýsa stórmögnuðum sigri íslenska liðsins yfir besta handboltaliði heims.  Axel Axelsson, Geir Hallsteinsson og félagar voru þá bestu handknattleiksmenn í heimi og sigruða alltaf þá bestu. 

Handknattleikur er bara spilaður í örfáum löndum að einhverju viti.  Við getum því ekki alltaf verið að afsaka okkur með því að við séum bara 300.000 hræður.  Handknattleikur er hvergi eins vinsæll og á Íslandi og það fullyrði ég.  Við getum því alveg borið höfuðið hátt og þurfum ekki alltaf að afsaka okkur fyrirfram með fámenninu.  Handknattleikur er leikinn á norðurlöndunum og í flestum af gömlu austantjaldslöndunum.  Smá áhugi er í Þýskalandi, Frakklandi og á Spáni, en í þessum löndum telst handknattleikur vera jaðarsport.  

Berum bara höfuðið hátt og hættum þessu væli.  Við vinnum bara næsta eða þarnæsta stórmót og hættum þessari minnimáttarkennd.

Ég vil líka benda áhugasömum íþróttamönnum á íþróttaafrek sem unnið var um daginn.  Landsleikur Íslands og Austur Grænlands fór fram í bænum Tassilak á Amassalikeyju og var ég svo gæfusamur að vera valinn í landslið Íslands, sem skipað var bestu knattspyrnumönnum Íslands sem þá voru staddir í Grænlandi.  Uppistaðan í liðinu voru m.a Kátir biskupar & Hróksmenn, auk nokkurra annarra snillinga.  Grænlenska liðið var skipað bestu knattspyrnumönnum í Tassalak, en helmingurinn af liðinu var hins vegar ungir og efnilegir skákmenn. Landsleikur Íslands og Austur-Grænlands er árviss viðburður í tilefni að skákhátíð Hróksins á þessum slóðum.   

Ég lék sem hægri bakvörður, en var skipt út af í rúmlega hálftíma, en kom aftur inná til að klára leikinn.  Reyndar var knattspyrnuformið ekki mikið og átti ég nokkur mistök sem kostaði nokkur mörk.  Hins vegar átti ég nokkrar fræknar tæklingar sem sennilega hefur bjargað okkur frá tapi.  

Leikurinn fór 5-5, en við náðum síðan að vinna landslið Grænlands í vítaspyrnukeppni.  Glæsilegur árangur, sem ekki hefur farið hátt í fjölmiðlum hér heima.  

Hér má sjá glæsilegasta knattspyrnuvöll á Austur-Grænlandi sem við lékum landsleikinn á.  Tassilak er Austu-Grænlandsmeistari í Knattspyrnu og unnu þeir m.a lið frá Kulusuk og Kummimut í landsmótinu.  Stór hluti af meistaraliði Tassalik tók þátt í landsleiknum við Ísland og voru þeir rosalega fljótir og leiknir.

Masterinn í varnarhlutverki hér:

Fleirri myndir hér:

Fleirri myndir hér:

 

Skákæfingar

Nú er ætlunin að gera Víkingaklúbbinn að Íslandsmeisturum skákfélaga.  Reyndar í 4. deild, en það ætti ekki að skemma fyrir ánægjunni.  Til þess að Víkingar verði í baráttunni verðum við að æfa okkur eitthvað.  Sjálfur ætlar formaðurinn að sýna gott fordæmi.  Fyrst fór hann til Grænlands og tók þátt í Grænlandsmeistaramótinu í 5. mínútna skák.  Löberen-meistaramótið, sem hann náði að vinna ásamt Einari Einarssyni með 4.5 vinninga af fimm mögulegum.  Sagt var að Masterinn hefði tapað á stigum, en reglan er nú reyndar sú að menn deila titlinum, en sá sem vinnur á stigum tekur fyrstu veðlaunin.  Borgarskákmótið er t.d eitt dæmi um það. 

Úrslit hér:

Tveim dögum seinna tók Masterinn þátt í Greenland Open, en það gekk ekki eins vel, enda var þar teflt í 7. mínútna skákum, sem henta karlinum ekki eins vel.  Þar endaði Masterinn í 5-14 sæti.

Úrslit hér:

Þegar heim var komið skellti karlinn sér á Borgarskákmótið og endaði þar í 6-9 sæti með 5 vinninga af sjö mögulegum.  Tefldi þar við sex stigahærri skákmenn, en einungis einn var stigalærri.  Vann þar kempur eins og Lenku, IM-Sævar Bjarnason, Braga Halldórsson og Pálma Pétursson.  Tapaði fyrir Arnari Gunnarsyni & Guðmundi Kjartanssyni.

Úrslit hér:

Næsta verkefni var hraðskákkeppni skákfélaga þar sem Víkingasveitin mætti sterkri sveit KR-inga, en KR karlarnir eru geysiharðir og flestir ennþá vel yfir 2100 eló-stig.  KR-ingar unnu reyndar með 52 vinningum gegn 18.  Sjálfur fékk ég 9.5 vinninga af 12 mögulegum, sem ég var reyndar mjög ánægður með enda keppendurnir ekki af verri endanum.  Tefld m.a tvöfalt við meistara eins og Hrannar Baldursson, Gunnar KR. Gunnarsson, Jóhann Örn Sigurjónsson, Jón Friðjónsson, Hilmar Viggósson, Sigurð Herlufsen og hin geysiharða formann KR, Kristján Stefánsson.  Hinir félagar mínir voru ekki í stuði og fengu samanlagt átta og hálfan vinning.

Hins vegar boðuðu tveir menn forföll á síðustu stundu og varamaðurinn Emil Ólafsson hljóp í skarðið og stóð sig með prýði, enda átta að þjálfa hann upp í að verða kletturinn í B-liði Víkingasveitarinnar á næsta tímabili.  Kristberg Jónsson sterkasti maður heims fatlaðra kom líka óvænt inn í liðið og hann mun vonandi nýtast B-liðinu á næsta keppnistímabili.

Úrslit hér:

STRÁKARNIR OKKAR

Gott hjá strákunum okkar.  Hverjir eru það sem eru annars að níða handboltann niður.  Talandi um jaðaríþrótt og fámennisíþrótt.  Fótbolti er reyndar vinsælasta íþrótt í heimi, en handboltinn kemur eitthvað í humátt á eftir, nánar tiltekið númer hundrað fimmtíu og þrjú.  Tveim sætum á eftir indversku rottuhlaupi.  Nei þessi brandari er auðvitað útþynntur.  Handboltinn er auðvitað alvöru íþrótt og við stöndum svo sannarlega með strákunum okkar. 

Íslendingar í úrslitaleikinn

100 metrar

Það var eins gott að Gay var ekki með, því annars hefði þetta orðið hálfgert gay-pride.  En Usain Bolt frá Jamaica sigraði hins vegar glæsilega í 100 metrunum.  Ég hafði reyndar aldrei séð hann hlaupa, en held að ég hafi séð hann í gær í undanrásunum, þar sem hann labbaði í mark, eins og í sjálfu úrslitahlaupinu.  Það er reyndar ótrúlegt að hann hafi leyft sér að hætta að hlaupa, þegar 15. metrar voru eftir, en setja samt heimsmet.  Tími hans var 9.69, en hvað hefði gerst ef hann hefði ekki hætt að hlaupa.  Þetta er í raun fáránlegt og maðurinn hlýtur að vera algerlega steiktur í hausnum.

Gay ekki í úrslit í 100 metra hlaupinu